O ciclo da auga

Seguro que algúns rebuldeiros e rebuldeiras xa vos falaron algo do ciclo da auga, non é?

Despois de videos, exercicios, contos... parece que foi un éxito de tema!

Menudas viaxes que fan as pingas de auga para que todo funcione!

Coma xa dixemos, fixemos un montón de cousas arredor do ciclo da auga pero sen dúbida hai algunhas que nos gustaron máis:

O primeiro: A nosa chuleta portátil do ciclo da auga! Vichedes esas pulseiras? Todos e todas as rebuldeiras con máis ou menos axuda somos quen de contar o ciclo da auga seguindo a cor das contas das nosas pulseiras, o azul escuro é o mar que é quentado polo sol (amarelo) e xérase vapor que forma nubes (transparente) cando estas se enfrían (brancas) entón chove (azul clariño) e a auga cae na terra (verde) e rios ata que chega de novo ao mar e o ciclo volta comezar...

Tamén quedamos tolos/as co noso experimento super científico... o noso ciclo da auga embolsado...que funciona!

Cada un de nós creou un ciclo da auga totalmente funcional... 

Debuxamos unha paisaxe na bolsa, botamos un pouquiño de auga coma se fora o mar (e un pouco de colorante azul porque nos gustaba moito, aínda que xa sabemos que este non se nos vai evaporar nin formar pingas azuis...) e colgamos as nosas bolsas na fiestra da aula...

Ao principio houbo debate, algún dixo que se chovía na bolsa entón cada vez teriamos máis auga... pero despois decatámonos de que como a chuvia viña do evaporado do noso mar... pois a cantidade non crece! e nalgunha bolsa xa se puido comprobar!

A verdade é que estamos agardando a que saia un pouco máis o sol porque con estos días que viñeron só foi capaz evaporar un pouquiño dalgunhas... sabemos que se vai formar vapor na bolsa e cando esta enfría as pinguiñas deberán quedar pegadas na como se chovera na nosa paisaxe! De verdade! funciona!

Ah, tamén fixemos un comic protagonizado por unha pinguiña que viaxa!

E se foramos unha pinga que viaxa polo ciclo da auga? Que aventura viviriamos? Que diriamos? Cada un de nós creou un cómic que ten coma personaxe principal unha pinga de auga para explicar dunha forma distinta a ciclo de novo... algúns son obras de arte!

Bueno... tamén nos puidemos inspirar e axudar co este vídeo: (Clic na imaxe para acceder)

Aínda nos queda algo que argallar no ciclo pero cremos que vai quedando todo claro... algún ata descubriu que a nosa clase ten o seu propio ciclo da auga: "toda ou parte dunha botella cae ao voltar do recreo/ educación física/ ..., a profe recolle, secamos o chan e volta empezar" si é que hai rebuldeiros/as con moito humor...

Saúdos!

Despedida de Luz

Este luns despedíase a profe Luz das aulas.

Todos e todas sabemos que seguirá moi en contacto co cole e con nos mais quixemos facerlle unha pequena homenaxe sorpresa agradecendo todos estos anos de dedicación á docencia.

Así que un día baixamos ao patio a gravarlle unha mensaxe que os rebuldeiros/as lle entregamos o mesmo luns.

Resulta que moito falamos de que o queriamos ver coas nosas familias así que de momento aquí queda!

🎶"We want to learn, whatever we need to be free"😊

Exposición de animais imposibles

Xa hai un tempo que rematamos o traballo sobre animais...

Pero o tempo apremia e semella que non estamos actualizando tanto as experiencias rebuldeiras no blogue coma esperabamos... ai, ai, ai...

O caso e que fixemos moitas cousas sobre os grupos de vertebrados (mamíferos, peixes, anfibios, réptiles, aves) a súa alimentación (omnívoros, carnívoros, herbívoros)...tamén se son ovíparos ou vivíparos... como se desprazan, como teñen a pel...

Así que coma peche fixemos unha exposición de animais imposibles, nela cada un de nos recibiu un "animal imposible", eran incríbles! que emoción velos todos...

Ollando ao noso animal tivemos que decidir que tipo de animal era, está claro que podiamos inventalo todo xa que ese animal non existe pero tiñamos que xustificalo, por exemplo, se é ovíparo...por que? pois porque nace a partir de ovos!

A exposición quedou chula e todos os cursos que pasan por diante dela quedan tolos cos animais que alí atopan!

Un "bolborelefante", unha "caimará", o "gorilapanda", un "canguüíno"...ata un que semella unha mistura entre esquío e raposo puxéronlle o nome de "zorroardilla super-poderoso". 

Agardamos que vos gusten os nosos animais imposibles!

Saúdos desde a rebuldaina!

Por un futuro en igualdade

Son moitos os días que levamos centrando a atención na igualdade e a conmemoración do día da muller.

Fixemos debates, reflexións, vimos vídeos...

Nun deses debates recopilamos algunhas das frases que foron saíndo tales como "As nenas tamén poden ser científicas", "As nenas tamén poden salvar a outros", "Nenos e nenas podemos vestir e empregar todas as cores", etc.

Entón dividímonos en grupos e recibimos unha plantilla para crear un cartaz e un estoxo cheo de xoguetes de Playmobil, posiblidade de coller algo de plastilina e tamén, cada equipo, recibiu unha das frases que saíron nos debates. Aí comezou a misión.

Cada equipo debía crear, cos xoguetes unha escena que representara a frase para poder fotografiala e crear os nosos "Cartaces pola igualdade"

Ao prinicpio non foi sinxelo, pois a emoción de que unha actividade incluíra aos Playmobil era moita e... menuda rebuldaina! 😉máis en canto tivemos clara a tarefa foron saíndo as nosas escenas, e que ben quedaron!

"Elas tamén poden ser valentes e aventureiras"

"Elas tamén poden ser excelentes en deportes de equipo"

"Elas tamén poden ser científicas"

"Elas tamén poden ser xefas"

"O rosa non é de nenas. Homes e mulleres poden verstir e empregar todas as cores"

"Elas tamén queren Legos. Nenas e nenos poden xogar con calquer tipo de xoguete"

"Elas tamén poden salvar a outros/as!"

Ao día seguinte tivemos as nosas escenas impresas para rematar de facer os nosos cartaces que agora están pendurados no corredor para que todos os cursos poidan observalos.

A igualdade construímola día a día mais a conmemoración tamén é importante.

Agardamos que vos gusten as nosas escenas fixemos un traballo en equipo moi bo e ben coordinado!

Saúdos!

O Clube dos Devoralibros recibe felicitacións!

Bo día!

Ao mellor non sabiades que o Clube dos Devoralibros do que vos falamos nesta outra entrada leva xa MÁIS DE 200 libros lidos, contados, comentados... é que estos rebuldeiros estanse facendo expertos devoradores e na clase comentamos libros da casa, do cole, da biblio... cada día con máis destreza.

Tras tal fazaña lectora recibimos unha caixa na clase que viña acompañada dunha carta asinada por Rantamplín, un Máster-Devoralibros. Nela contábanos que saltou unha alarma no centro de mando do clube e descubriran que proviña do segundo andar do CEIP Sanjurjo de Carricarte, en concreto da nosa clase, e que nunca antes viran este récord... 

Ratamplín felicitábanos na súa carta e ademáis traia uns pequenos agasallos: un diploma para a clase, unha chocolatina lectora con motivos de cómic para cada un, o certificado que nos acredita coma mestres e mestras devoralibros e un marcapáxinas de distintos animais. Que alegría!

Ademáis Rantamplín prometeu voltar poñerse en contacto con nós se seguiamos coa nosa aventura lectora! Que emocionante!

Un saúdo rebuldeiro e a seguir devorando!

Teatro e o día de Rosalía de Castro

Vai sendo hora de achegar novas frescas a este espazo que compartimos!

Pasou o día adicado a Rosalía, figura arredor da cal fixemos un montón de traballos, soubemos un pouco da súa vida e obra, decoramos o seu retrato, escoitamos contos e poemas grazas ao traballo doutros cursos e tamén preparamos o noso, unha pequena obra na que todos andabamos na procura de Rosalía.

Uns decían que se andaba despedindo a última vez que a viran porque decía "Adios ríos, adións fontes..." outros pensaban que andaría na horta porque a escoitaron decir "miña terra, miña terra, terra onde me eu criei, hortiñas que quero tanto, figueiriñas que plantei" algún ata pensaba que andaba na cociña xa que decía algo de "patacas asadas con sal e vinagre, que saben a noces, que ricas que saben!" incluso algunha cría que ao mellor estaba na aula de música con eso de "has de cantar meniña gaiteira..." despois de tanto recitar...estaba claro: Rosalía está en nós!

Non foi sinxelo organizarse, manter o turno de palabra e, sobretodo, escoitar aos demáis pero conseguímolo e puidemos ensinarllo aos compañeiros e compañeiras de 2º e 3º na biblioteca! 

Ademáis, tamén nalgunhas horas de galego facemos micro-teatros, en realidade son pequenos díalogos en parellas ou trios cos que traballamos a lectura e a expresión procurando pasalo ben e cos que, paso a paso, cada día melloramos tamén neso de escoitar aos outros e agardar o noso turno, que tamén é moi importante nesta rebuldaina que montamos!

Seguimos avanzando e montando rebuldaina... os progresos son xa notables!

Saúdos

Día escolar da Paz e Non Violencia

Ola!

Xa hai un tempo que vimos traballando distintas cousas arredor do Día escolar da Paz e Non Violencia así que queriamos contarvos un pouco do que estivemos a facer.

Primeiro decidimos unirnos á iniciativa de IMusicar e cantar "Quero verte libre" unha canción que trata o tema dos refuxiados pero para iso tiñamos que saber... que é eso de ser un refuxiado/a.

Nun debate inicial tiñamos algunha idea, esa xente que ten que marchar da súa casa...moitas veces pola guerra...

Foi a historia de "La pequeña Carlota" a que nos axudou a entendelo un pouco mellor. A pequena Carlota é unha nena que fuxe da súa casa por mor dunha guerra e vai pasando por lugares como "O país dos Comepedras", o dos "Cola de Seda", o dos "Corvos", o dos "Glotóns"... países nos que non pode quedar, sempre hai algún problema e os habitantes acábanlle dicindo que alí non pode quedar...

A pequena Carlota percorre moitos quilómetros buscando cubrir as súas necesidades, (comer, durmir, xogar, ser querido...) ata que chega ao país do "Bo Refuxio" 

Aquí abaixo podedes ver o conto de novo.

Acnur-La pequeña Carlota

Tamén vimos unha foto historia que podes visitar aquí

E aos poucos fomos descubrindo máis cousas sobre os refuxiados e os problemas que atopan tratando de buscar un sitio máis seguro ao que ir.

Cando xa sabiamos un montón de cousas entón puidemos traballar a canción "Quero verte libre" (podes ver a letra e máis cousas aquí)

Estivemos a pensar se a paz era cousa dun día especial, dun evento ou conto ou se se facía a cada momento e que cousas axudan á paz no noso día a día. Axudar a amigos, sorrir, saudar,...

Entón un montón de novas saíron a un tempo:

Resulta que dous presidentes (o de Estados Unidos e o de Corea do Norte) estaban veña a discutir sobre quen tiña o "botón nuclear" máis grande... En serio? Dous adultos pelexando por ver quen tiña a arma máis maligna? Non pode ser, pensando e pensando decidimos que nós, nenos e nenas de paz, demostraríamos que nós temos os mellores e máis importantes botóns así que enchímolos das cousas que de verdade deberían ter:

Está sendo unha experiencia cargada de aprendizaxes que agardamos que compartades con nós e... aínda nos queda a super carreira solidaria coa que recaudaremos cartos para a ONG Save the Children!

Cantas cousas pasan no medio desta rebuldaina...

Apertas!